Sinds een jaar of twintig geef ik met veel plezier de door mij zelf bedachte cursus mobile news. Dat gaat zo: ik loop met de deelnemers naar een drukke plek in de stad waar we zijn. Of dat nou Eskişehir in Turkije is of Cotonou in Benin. De basisopdracht luidt: maak binnen een uur een foto van iets dat het begin van een nieuwsverhaal kan zijn.
Dan doe ik het voor. Het komt neer op goed leren kijken. Ik zie overal plastic zakjes. Dat kan de start zijn van een onderzoek naar vuil op straat. Of ik zie een ingestort huis. Waarom is dat ingestort? De cursisten roepen meestal: geen idee. Dan zeg ik: ‘Daar aan de overkant hangt een vrouw uit het raam en die zit al de hele tijd naar ons te kijken. Die weet vast wel hoe die puinhoop ontstaan is.’ Als Mehmet en Deniz met die vrouw een praatje maken ontdekken ze dat de onroerend goed maffia bewust huizen laat instorten om meer aan nieuwbouw te kunnen verdienen.
Komt er een ambulance voorbij, volg die dan op je brommer. Zie je ergens rook, check dan of het om een brand of een BBQ gaat. Na een uur zitten we in een ruimte waar we de beelden, soms ook korte filmpjes, groot op de muur projecteren. We beoordelen de kwaliteit en brainstormen over wat we kunnen doen om van zo’n nieuwsflits een echt nieuwsverhaal te maken. Ik geef praktische tips en leg uit dat je met je mobile journalist kunt worden en geld verdienen. Bijna altijd worden de meeste leerlingen laaiend enthousiast van deze training. Ik ook.
In coronatijd spelen wij thuis corona-cowboytje. Mijn vrouw, dochter en ik moeten om beurten iets verzinnen dat we nog nooit eerder samen hebben gedaan. Dat begon in de herfst van 2020 met het zoeken naar kastanjes in het park aan de Maas in Rotterdam. De cowboys hebben ondertussen al zo’n zestig activiteiten achter de rug. We deden de mooiste en gekste dingen: van oude wanten een haas maken; afscheidsbrieven aan Trump schrijven; mini-mediteren; een vetbol koken voor de vogels; naar de podcast over Biesheuvel luisteren; wandelen door de nieuw geopende voetgangerstunnel van de Maastunnel; drummen; disco-dansen, enz. enz.
Eergisteren was het weer mijn beurt. Ik stelde voor om in het donker op zoek te gaan naar mobile news. In onze buurt in Rotterdam-West. Onze tocht leverde een hoop interessante nieuwtjes op. Om te beginnen zagen we langs de Heemraadssingel een grote groep jongeren vrolijk samenscholen. Die waren vast niet allemaal huisgenoten van elkaar. Een afvalbak toonde een protest van een Griekse hongerstaker. Bij de brug over de Schie ontdekten we een paar nieuwe houten tafels met banken. Hoorden die bij het gesloten café aan de overkant of was het een initiatief om in coronatijd buiten te kunnen zitten?
Toen we grondig het bord met de verkiezingsaffiches bestudeerden zagen we de naam van Willem Engel (Lijst 30) en van een totaal onbekende partij, Modern Nederland, die ook niet over de verkiezingsdrempel is gekomen. Mieke fotografeerde een uitnodiging van een psycholoog om door middel van videobellen de stress te lijf te gaan. Het raarst was het gemaal op het Heemraadsplein. Daar staan witte beesten die met uitsterven bedreigd worden in kunststofvorm op het dak en ook konden we de rode letters ACAB ontcijferen. Mijn dochter riep 1312 en zei dat die letters staan voor All Cops Are Bastards. De politie als klootzak. Het is al een oude uitdrukking, maar wie heeft die pas op de dakpannen gekladderd en waarom?
In de keuken namen we al onze foto’s onder de loep en we verbaasden ons erover hoe je in één uur op zoveel interessante nieuwsfeiten kan stuiten waar de mainstream media maar weinig oog voor hebben. Omdat die media in kantoortuinen of thuis achter schermen zitten en zich vooral richten op de agenda’s van de persbureaus. Er ligt veel nieuws op straat en de burgers kunnen met hun smartphones de rol van de journalisten gedeeltelijk overnemen. Maar je moet eerst wel leren kijken, lef hebben en een beetje enthousiast zijn.
Volgende keer: mijn formatietips voor een beter mediabeleid.
