Op 16 mei, vrijdagavond 22.35 uur, vertrekt mijn Air France toestel richting Nederland. Mijn gastheer, Michel, en de chauffeur van Christal World TV brengen mij naar het vliegveld. Door de slechte infrastructuur kunnen we niet de parkeerplaats bereiken die toegang geeft tot de vertrekhal.
Het is zo’n verkeerschaos dat we minutenlang wachten tot we op het vliegveld worden toegelaten. Omdat de locals van die situatie op de hoogte zijn, zijn we desondanks net op tijd. Iets over negen. Mijn opdrachtgever en zijn vrouw mogen dit keer niet mee naar binnen om mij te begeleiden en uit te zwaaien.
Na een paar meter stuit ik op mannen van de beveiliging. Ze spreken geen Frans, (in elk geval niet zo dat goede communicatie mogelijk is) en vragen om mijn paspoort en boarding pass. Ik snap de vraag niet. Dat naar je ticket gevraagd wordt is op die plek niet gebruikelijk, maar vooruit. Een instapkaart krijg je doorgaans echter pas bij de incheckbalie. Omdat luchtvaartmaatschappijen willen dat je online boekt en incheckt, open ik mijn laptop en toon mijn geldige ticket. Dat accepteren de mensen van de security niet. Zolang ik geen papieren kopie van mijn ticket heb, kom ik er niet in.
Ik bied mijn excuses aan omdat ik niet uitsluit dat die voorwaarde ergens in de regels voor vliegen naar en vanaf Benin staat. Daar wil ik ook wel voor boeten, als de straf maar in verhouding tot de zwaarte van mijn ‘misdrijf’ staat.
Inmiddels tikt de klok. Ik vraag of men iemand van Air France kan roepen om assistentie. Dat weigert men, of men snapt het niet. Ik vraag andere gestresste passagiers of ze me kunnen helpen, maar dat gaat moeilijk omdat ook zij proberen de vlucht te halen. Ten einde raad bel ik mijn gastheer, die alweer in het verkeer vast zit. Zal ik de security people proberen om te kopen? Tijd is geld. Ik zie er vanaf in de wetenschap dat menigeen mij hierom zal uitlachen. Met een grijns op hun gezicht zegt de security dat ik nu, tien minuten verder, te laat ben.
Het lukt Michel om tot mij door te dringen. We worden met een groepje andere boze passagiers, die wel echt te laat zijn, naar een Air France kantoortje op de eerste verdieping geloodst. Daar wordt een kalme man met onze problemen opgescheept. Het is 9.20 uur. Tijd genoeg om ons te helpen, als men dat echt zou willen. Een frequent flyer naast mij zegt aanvankelijk dat hij de kop van het lijf van de Air France employé gaat trekken, maar hij vertrekt ineens en zegt dat hij de optie omkoping gaat onderzoeken. Een vrouw begint hard en hysterisch te huilen. Ik ervaar nu de omgekeerde vorm van discriminatie. Eigen schuld, dikke bult. Hoewel wij vooraan staan, worden allerlei zwarte mensen eerst geholpen. Veel van hen worden via een speciale route naar het toestel gebracht. Ik vraag me af of ze mijn stoel aan iemand anders hebben gegeven, die met spoed naar Parijs moest. Natuurlijk zal men dit ontkennen. (Op Schiphol werd mij wel eens gevraagd of ik tegen een goede vergoeding mijn ticket aan een andere reiziger wilde geven om zelf daarna een volgende vlucht te nemen.)
Ik vraag de Air France man of we later met een ander toestel naar Nederland kunnen. Air Maroc biedt die mogelijkheid, maar dan moet ik het volle pond voor een nieuwe ticket betalen. Volgens mij kon dat ooit wel, omboeken zonder veel extra kosten. De Air France man blijft onverbiddelijk. Als we het vliegveld verlaten zwaaien we naar mijn toestel dat gedecideerd het luchtruim kiest.
De volgende dag moet ik op het Air France kantoor een nieuwe ticket kopen. Uitgeprint op papier. De boete voor het veranderen van het ticket is ruim 150 Euro. Daar komen de kosten voor twee extra hotelnachten en verblijfskosten bij.
48 uur later waag ik opnieuw een poging. De chauffeur die mij nu naar het vliegveld brengt omzeilt de overbelaste parkeerplaats en zet me voor de ingang af. Nu staat er niemand bij de voordeur van het vertrekgebouw om mij naar gedrukte bewijzen voor mijn online ticket te vragen. Ik kan gewoon naar de vertrekhal lopen. Daar vraagt iemand naar mijn paspoort, kijkt er niet eens in, en verwijst mij naar de incheckbalie. De dame daar blijkt niet geïnteresseerd in mijn papieren ticket dat ik de dag ervoor speciaal bij het Air France kantoor in het centrum had opgehaald. Ze zegt dat ik gewoon in haar computersysteem zit. In enkele seconden krijg ik een instapkaart.
Daarna gebeuren er weer een paar gekke dingen. Nadat ik mij half heb uitgekleed en mijn spullen op de lopende band heb gezet, zegt een man dat ik weer terug moet naar af en daar ergens ‘X RAY’ moet roepen. Ik beschik inmiddels niet meer over mijn handbagage. Als ik weer bij de Air France dame ben, verwijst zij mij naar een kantoortje waar iemand op mijn instapkaart een stempel zet met de code ‘OK PIF’. Daarna mag ik weer naar de lopende band. Omdat ik elk risico voor het missen van de vlucht wilde proberen uit te sluiten, kan ik nu drie uur in een grote kale ruimte op mijn vertrek wachten. Een bus brengt ons naar het vliegtuig. Daar ontmoet ik de hard huilende vrouw van afgelopen vrijdag weer. Ze groet me vriendelijk, maar is nog steeds boos.
Voor de trap van het toestel vindt opnieuw een grote controle plaats. Pas, ticket, alle tassen open, fouilleren, enz. ‘Totaal ridicuul’ reageert een mede-passagier. ‘Die controle hebben ze al gedaan.’ De vlucht verloopt prettig.
Tot zover mijn ervaringen met het vliegveld van Benin en de Air France.
Hier volgen mijn tips voor het vliegveld van Benin en Air France:
1. Doe eens wat aan de toegankelijkheid van het vliegveld. Is dat niet mogelijk, toon dan iets meer souplesse als reizigers laat of te laat arriveren.
2. Als je bij de ingang van het vertrekgebouw al tickets wil controleren in plaats van bij de balie van de luchtvaartmaatschappij, zet daar dan mensen neer die kunnen communiceren en het leuk vinden om goede service te verlenen. En zorg voor een Air France assistent voor het behandelen van specifieke problemen.
3. Vraag niet aan passagiers om online in te checken of te boeken voor een land als Benin, indien ze in Benin alleen papieren tickets of kopieën van online tickets accepteren.
4. Zorg er voor dat de boetes voor gemaakte fouten in het bureaucratische proces in verhouding staan tot de gemaakte fouten.
5. Help passagiers die op tijd arriveren en in het bezit zijn van een geldige ticket om de vlucht te halen.
Wat ik me nu afvraag is wat u zou doen, in een geval als hierboven beschreven? Een officiële klacht indienen? Uw verlies nemen? Het personeel omkopen?
Of voor de rest van uw leven in Benin blijven?
