Ik flyer mijn talkshow altijd. Deze week is het thema religie, dus maakte ik zondagmiddag op de fiets een rondje langs allemaal gebouwen die iets met geloof te maken hebben. Dat is veel leuker dan een evenement op Facebook aanmaken. Tijdens zo’n tocht praat je met mensen en zie je van alles wat je nog niet wist. Doel van de talkshow is om een beeld te krijgen van de geloofsbeleving en de activiteiten van alle religies in Middelland. Mijn eerste inventarisatie levert al een tiental verschillende geloofsuitingen op. Bij de Evangelische Gemeinde aan de ’s Gravendijkwal wordt niet open gedaan. Daar heb ik de uitnodiging in de brievenbus gedaan. Iets verderop, bij de Boeddhisten, zelfde laken een pak. De Shaan-E-Islam Ahle Sunnat moskee zit in een woonhuis in de Aleidisstraat. Ik doe mijn schoenen uit en loop een ruimte in waar een paar mensen aan het bidden zijn. Een vrouw vertelt me dat ik een Surinaamse gebedsruimte ben, maar dat er verder niemand van de moskee is. Ze zal mijn informatie doorgeven. Onderweg drop ik ook nog wat flyers bij Espresso Dates en de sociaal-culturele vereniging Ettaouhid aan de Schietbaanlaan.
Bij de achteringang van de kathedraal in de Robert Fruinstraat is het een drukte van belang. Het zijn allemaal Kroaten die net naar de mis zijn geweest en in de Elisabethzaal koffie drinken. De stemming is veel uitbundiger dan na Nederlandse missen of preken. Vlak naast de achteringang van de kathedraal zit de Chinees christelijke gemeenschap Rong Yao. Ook hier heerst een en al bedrijvigheid. Er is een druk bezochte dienst aan de gang. Mensen zingen, kijkend naar de Chinese karakters op een scherm. Een vriendelijke man heet me welkom en accepteert de uitnodiging voor het gesprek op 21 oktober. Er wordt op dat moment ook les aan kinderen gegeven. Het valt me op dat veel mensen die oorspronkelijk uit andere landen komen veel meer en gepassioneerder met hun geloof bezig zijn dan de gemiddelde gelovige Nederlander.
Ik neem ook een kijkje bij het Evangelisch Centrum Europoort op de Nieuwe Binnenweg. Dat centrum beschikt over een hele mooie grote zaal die vanaf de straat niet te zien is. De dienst wordt (op het moment dat ik er ben) vooral door Antillianen bezocht. Ik informeer of we in het centrum een talkshow kunnen organiseren, maar stuit op de nodige bureaucratie en achterdocht.
Op de singel loop ik tegen Rakker aan. Dat is een nogal opgefokte vriend van onze hond Pekka. Zijn bazin is heel vriendelijk en vertelde dat ze aanhanger van de Jehova’s Getuigen is. Als ik haar uitnodig, zegt ze gedecideerd dat ze dat heel aardig vindt, maar dat ze niet komt. Een woordvoerder van de hervormde gemeente vraagt of ik Thuis in West al heb benaderd. In het gesprek vertelt ze over de christelijk-gereformeerde achtergrond van dat initiatief. Ik dacht dat het eerder om een vorm van evangelisatie ging. Thuis in West heeft al gezegd te zullen komen en Alia van Espresso Dates komt ook en ‘zal proberen wat extra leuke mensen mee te nemen.’. Hoera! Wat klinken gelovige mensen toch vaak blijmoedig.
Op de brug vlakbij mijn huis zijn twee mannen druk met touwen in de weer. Ik
vraag wat ze uitspoken. “We zijn magneetvissers. Mijn magneet kan vijfhonderd kilo tillen. We vissen van alles op. Vorige week nog een kluis. Soms wapens en ook veel sleutels en fietsen. We doen het als hobby.” Ik moet aan criminelen denken die tijdens de achtervolging hun buit, drugs of wapens in het water gooien. Wat voor informatie zou je allemaal aan de vangst van de magneetvissers kunnen ontlenen?
