Sinds een tijdje ben ik betrokken bij een boeiend media-experiment in Rotterdam-West. Het draait om de vraag hoe bewoners die op een of andere manier iets met media te maken hebben een bijdrage kunnen leveren aan een revitaliseringsproces van hun woonwijk. De wijk heet Oud-Mathenesse en ligt tussen Spangen en Schiedam. Om deze buurt uit zijn isolement te halen is een plan bedacht, dat uitgaat van een groter nieuw gebied, namelijk de combinatie van Oud en Nieuw Mathenesse, en ‘Nieuw’ ligt tussen de dijk die Rotterdam met Schiedam verbindt en de Maas. De naam daarvoor ligt voor de hand: Mathenesse aan de Maas. Hoewel de vraag blijft of het nu om de mond van de Maas of de Rijn gaat?
Annemarie Sour is de energieke initiator van Ma/dM. Nadat zij in dit nogal verwaarloosde deel van Rotterdam allerlei mediamensen had opgetrommeld benaderde ze mij met de vraag of ik voor hoofdredacteur van dit idee wilde spelen. Na een plezierig oriënterend gesprek besluit ik om, in elk geval tijdens de startfase, mee te doen. Op mijn verzoek beginnen we met een buurtwandeling, om in de stemming te komen. Cisca van Bommel maakt hiervan een podcast.
We spreken af bij een buurtcafé in de Franselaan en wandelen door de landenbuurt, het Witte Dorp en vanaf de dijk tussen het Marconiplein en Schiedam observeren we het in ontwikkeling zijnde Merwe Vierhavens gebied. (M4H) Het valt me op dat een buurt op tien minuten fietsen van waar ik woon totaal anders kan zijn. Hier domineren naast de oorspronkelijke bewoners de Oosteuropeanen, waarvan er heel wat als arbeidsmigrant in het Westland werken, al of niet illegaal. Ook lijkt deze wijk jongeren te trekken die op zoek zijn naar enigszins betaalbare huisvesting.
Op 28 mei zetten we de volgende stap. Ik heb een stuk of tien personen een vragenlijst gemaild met kennismakingsvragen als Wat doe je? Waar ben je goed in? Als je aan Mathenesse denkt wat voor media-ideeën borrelen er dan in je op? En tenslotte: wat wil je met je leven? Senna schrijft onder meer dat ze theaterschrijver, performer en af en toe kok is. Ze wil korte portretten schrijven van de bewoners en reflecteren op het straatbeeld. Op de vraag wat ze met haar leven wil antwoordt ze: “Ik wil observeren door te schrijven en zo, wat onder de lakens verborgen blijft, blootleggen aan het ochtendlicht. En ik wil mijn eigen pad blijven volgen en nieuwsgierig blijven naar mezelf.”
We doen de eerder in deze serie beschreven mobile news training en in een kantoor aan de Marconistraat gaan we verder. De gemaakte foto’s, filmpjes worden op de muur geprojecteerd en via de bespreking ervan komt de buurt tot leven. We zoomen in op een vrouw voor haar huis met een verhaal over een schietpartij, op een brievenbus die aan een boom bengelt, op raadselachtige stickers en een tekst aan een tak. Stuk voor stuk vormen die beelden een mogelijk begin van een nieuwsverhaal.
Een van de deelnemers toont zich ongeduldig en wil weten wat de hoofdredacteur verder van plan is. De hoofdredacteur denkt ‘Relax man, we zijn net begonnen. Verdiep je in het uitstekende verbeterplan voor dit deel van Rotterdam dat in september 2020 is verschenen. En wees blij als veranderingen op een organische manier (van nature voortvloeiend uit ontwikkelingen) tot stand komen.’
De man die voor hoofdredacteur speelt weet wat je journalistiek met deze buurt kan doen. Het accent leggen op interne communicatie met de bewoners. Met de buurtsite als vertrekpunt beginnen met een uurtje talkradio, een app die wat met de veiligheid in de wijk doet, een muurkrant. Nadenken over de vraag hoe je onbereikbare bewoners kan bereiken. Het buurtverbeterplan koppelen aan mogelijkheden om daar via allerlei media iets mee te doen.
Maar daar gaat het in dit stadium nog niet om. Wat nu telt is in hoeverre het lukt om de deelnemers aan dit project te enthousiasmeren en tot eerste succesvolle stappen aan te zetten. Ik denk dat de meeste van mijn nieuwe kameraden nog in de verkenningsfase zitten en op zoek zijn naar vormen om de inhoud in te gaan gieten. We starten met het maken van een krantje.
Het valt me op hoe snel de tijden veranderen. In mijn jeugd schreef ik stukjes voor een van lokale dagbladen. Vandaag de dag werpt men zich digitaal op zijn eigen leefomgeving. Dat is honderd keer leuker.
