Met deze woordspeling – opstand op stand – ga ik de komende tijd grappen uithalen. De clou zit verstopt in de tekst van Dag 16, maar verder verklap ik nog niks.
‘Het Straat Oproer’ in de Zwaerdecroonstraat beschouw ik ook als een vorm van opstand op stand, die met het oog op de ontwikkeling van een nieuwe lokale democratie heel belangrijk is. Dat oproer is het thema van een aardige expositie die op 27 september in het BuurtAtelier werd geopend. Samensteller Ger Willebrandts vertelt door middel van foto’s en krantenberichten ‘een verhaal over de Zwaerdecroonstraat wat zo’n tien jaar geleden begon’. Op de muur van de ruimte is een overzichtelijke tijdlijn aangebracht: van het ontstaan van de straat in 1896 tot heden. De Zwaerdecroon heeft twee gezichten: aan de ene kant van de straat wonen vooral huurders, aan de andere kant merendeels kopers.
Ger: ”Ik woon al ongeveer 30 jaar in deze straat, nu op nummer 42. En ik ben een van de huurders die terug kon keren. Het toenmalige woningbedrijf (Woningbedrijf Rotterdam, nu Woonstad) wilde ooit de huizen slopen, maar we hebben uiteindelijk afspraken kunnen maken die neerkwamen op casco renovatie. De ‘schil’, de buitenkant, werd vernieuwd en binnen mochten de bewoners hun huis helemaal zelf inrichten. Wel werd het allemaal ‘koop’, maar de oude huurders die dat wilden mochten naar de straat terugkeren. De nieuwe bewoners weten niet dat de oude bewoners de hakken in het zand hebben gezet en niet akkoord zijn gegaan met de nieuwbouwplannen. Anders hadden hier nu misschien galerijwoningen gehad, net als hier om de hoek op de Claes de Vrieselaan. Deze expositie is dus bedoeld om aan de nieuwe bewoners te laten dat door al die acties die wij hebben gevoerd kunnen jullie nu wonen zoals jullie willen en jullie anders een kant-en-klaar-woning van het WBR aangeboden hadden gekregen. Wij moesten anderhalf tot twee jaar in een wisselwoning zitten. In het verleden was het hier wel stuk volkser met meer oudere bewoners. Nu zitten hier vooral jonge stelletjes met kindertjes, en de sociale contacten, die toen uit elkaar zijn gerukt, keren weer langzaam terug. Iedereen heeft profijt van de nieuwe situatie. We hebben nu dit buurtatelier gekregen voor een schappelijk huurtje. We hebben een inpandige fietsenstalling gekregen, we hebben plantenbakken en we hebben grote tuinen die onderling verbonden zijn. Wel is er in de straat een tweedeling ontstaan, want de overkant is niet gerenoveerd. Daar is het veel meer gemêleerd, met oud, jong, meer buitenlanders. Koop is toch meer een beetje Hollandse jonge stelletjes met kleine kinderen. Ik mag niet ‘bakfiets’ zeggen, maar het is wel zo. Aan de overkant is 95 procent huur en aan deze kant 90 procent koop. Die huurwoningen zijn nog steeds van Woonstad (de opvolger van het WBR). Ik vermoed dat zij die woningen het liefst zou willen doorverkopen, maar ik denk dat ze daar nog even mee wachten. “
Het Lincke Zwaerd
We lopen naar de wand waar ‘de grote acties’ zijn opgehangen.
Ger Willebrandts: ”Dit was de eerste actie, ‘vuile was’. Alle gevels hingen vol met spandoeken tegen de plannen van het WBR. Op een gegeven moment waren in de Snellinckstraat al een heleboel bewoners uitverhuisd en alles stond open. Dus toen liepen er allemaal vreemde figuren door de tuinen. Toen hebben we een hele partij krakers uitgenodigd die de Snellinckstraat zijn gaan bezetten. Dat was gewoon een massakraak. De volgende actie noemen we ‘de gekleurde deuren’. Dat was ook uit protest. Maar het gebeurde min of meer in overleg, omdat de boel toch gerenoveerd zou gaan worden. Die deuren waren ook echt wel aan een likje verf toe. We hebben ook nog als stadsnomaden in tentjes voor de deur gebivakkeerd. Het WBR had als slogan voor de renovatie ‘de Snelle Croon’ en wij hebben de andere delen van die twee straatnamen samengevoegd, en dat werd ‘het Lincke Zwaerd’.
Ger vertelt nog honderduit. Over de geschiedenis van de straat, de drugs- en prostitutieoverlast en dichtgetimmerde panden in de jaren tachtig negentig, de Mercedes Benz-garage op de plek waar nu de Drankenreus zit, en de paarden die vroeger aan die leeuwenkopjes met ringen bij de deur werden vastgezet.” Vanaf het balkon kijk ik nog lange tijd naar de grote schoonheid van de tuinen van de Zwaerdecroonstraat.
Wil je de bijzondere expositie gaan bekijken, neem dan eerst even per email contact op met Ger via g.willebrandts@hotmail.com De deur is niet altijd open.
