DAG 22: Wat doet Middelland met vluchtelingen?

Terwijl het ganse land in de ban is van de ‘tsunami van vluchtelingen’ (Geert Wilders) organiseert De Middellandman een talkshow over dit onderwerp en daar komen zegge en schrijve zeven mensen op af. Ik heb geen zin om hier uit te leggen dat dit niet aan de voorpubliciteit ligt. Gissen naar de oorzaak van de lage opkomst lijkt me ook weinig vruchtbaar. Het gaat mij altijd al om de inhoud, de kwaliteit, en veel minder om het getal.

Vaak is praten in kleine gezelschappen juist heel plezierig. Zo ook deze avond. Ik weet zeker dat voor 96 procent van de thuisblijvers de tijd gisteravond tussen 20.00 en 22.00 uur minder interessant is verlopen dan wat wij in de huiskamer van de Graaf Florisstraat hebben beleefd.

Jeroen Leemans en Marieke Sonneveld kwamen elkaar op straat tegen en fantaseerden over een plan om Syriërs hier in de buurt op te vangen. Ze zijn vooral nieuwsgierig en het lijkt hun boeiend om met mensen die hier belanden na te denken en plannen te maken voor de toekomstige wederopbouw in het land dat ze achter moesten laten. “We willen kennis delen en samen creëren”, zegt Marieke. “Ik zou me best kunnen voorstellen dat ik over een jaar of drie misschien met hun mee terug naar Syrië ga om een handje te helpen.”

We beginnen met een rondje voorstellen. We kennen elkaar niet of nauwelijks. (Wie dit vervolgverhaal leest weet dat ik Jeroen al ken.) Marieke, universitair docent, vertelt over haar dochter die tegenover de gevangenis in Arnhem woont waar Syriërs zitten. ‘Ze heeft al met drie van die mannen gegeten en hun levensverhalen gehoord en  binnenkort komen ze hier langs.” Deger Hammudoglu en Willemien Korthals Altes zijn samen (als Facebook-vriend van mij) hier naar toe gekomen. Hij woont in de Schietbaanlaan en maakt documentaires. Elma (haar achternaam is niet goed leesbaar) vertelt dat ze jaren bij de Wibra heeft gewerkt en via vluchtelingenwerk nu voor ‘Thuis in de wijk’ werkt. Ze geeft taalles aan buitenlanders. Huib de Jager ook. Hij is wijkverpleegkundige in Middelland, maar is ook taalcoach in zijn vrije tijd.

Ik vertel hoe ik als Middellandman te werk ga. “Ik ben al vluchtelingen tegen gekomen in café Terminus op de Middellandstraat. Daar ontmoette ik Emmanuël, die ben blijven ontmoeten. Hij werkt in een kapsalon, daar om de hoek. In Filo Filo op de Nieuwe Binnenweg moet je vooral in het weekend gaan kijken. Daar ontmoeten de Grieken elkaar, ook mannen die vanwege de crisis hier naar toe zijn gekomen. Er zitten Somaliërs in de voormalige confectiefabriek. Ook heb ik gesproken met de zusters van Moeder Teresa op de ’s-Gravendijkwal, maar die bekommeren zich vooral om dakloze Rotterdammers.

Bij het filmen van de Zorgvrijstaat heb ik Jamila Talai geïnterviewd. Ze is Afghaanse en weet veel van de vluchtelingensituatie. Jammer genoeg is ze vanavond niet gekomen.  Dan Pistache Halab, dat is een nieuw Syrisch tentje met lekkere zoete hapjes, ook op de Nieuwe Binnenweg. (209 b) De eigenaar, Nassr, is Syriër. Hij legt uit dat Halab het zelfde is als Aleppo. “Er komen hier regelmatig Syriërs vragen of ze bij mij mogen werken, maar ik heb al personeel. Veel van mijn landgenoten zetten gelijk en grote bek op. Daar moet ik niks van hebben. Doe mee of hoepel op, roep ik dan. Ik begrijp de boosheid van Geert Wilders.” Nassr belooft dat hij een nichtje van hem, Safah, naar de talkshow zal sturen, maar ze komt niet opdagen. Voor het vertrouwen winnen van allochtonen, maar met name vluchtelingen, is geduld nodig. Dat weet ik. Ik kies bij mijn research bewust niet in eerste instantie voor de meer institutionele kanalen, zoals de Pauluskerk en Vluchtelingenwerk.

Deger reageert op mijn ontmoeting met Nassr. “Je moet begrijpen dat die man van Pistache Halab uit een tribale cultuur komt. Met leden van andere stammen wil hij waarschijnlijk niks te maken hebben.”

Ineke Palm

We praten uitvoerig over de mogelijkheden in en rond de Graaf Florisstraat. Eens zijn we het over het bevorderen van vormen van kleinschalige opvang als reactie op wat het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) in kazernes oude gevangenissen en sporthallen wil. Dan komt Ineke Palm binnen. Zij is als SP-er vice-voorzitter van de gebiedscommissie Delfshaven. Het hart zit bij haar op de goede plaats. Je merkt dat ze soms moet worstelen met de keuze tussen het activisme en het vertegenwoordigen van de gemeentelijke gebiedscommissie. Ineke weet veel van de vluchtelingen problematiek. Ze geeft goede tips.

We komen tot de conclusie dat we moeten beginnen met het organiseren van een ontmoeting met Syriërs en bewoners in deze huiskamer. Ineke heeft het manifest ‘Rotterdam verwelkomt vluchtelingen’ meegenomen. Dat onderschrijven we. Wie kan, gaat morgen (8 oktober 2015) naar de lancering van het manifest in de pauze van de grote jaarlijkse gemeenteraadsvergadering over de begroting voor 2016. Jeroen en ik nemen na afloop nog een kijkje bij een gebouw dat wellicht voor opvang van vluchtelingen geschikt kan worden gemaakt. Morgen eens uitzoeken wie de eigenaar is en wat er mee gaat gebeuren. Onderweg naar huis denk ik: vluchten doe je niet voor je lol. Als ik mijn mails thuis check, lees ik: “Sorry voor mijn non-respons.” “Ik ben nu vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk, maar ik kan geen oppas regelen.” “Sorry, ik was onverwachts tot laat aan het werk.” En Jamila smst:”Heel erg bedankt voor je uitnodiging. Ik heb de voicemail pas vanavond gehoord. Groetjes.”