Als je goede buren heb, dan bof je. Aan de ene kant, het huis op de hoek, wonen Liz en Hans met terriër Peppie en aan de andere kant Sena en Rutger, twee kinderen (Fedde en Veerle) en poes Kontes. Wij, Mieke en Nico, hebben een dochter, kat Larry, hond Pekka en schildpad George. We gaan goed met elkaar om. Doen wat buren doen: postpakketjes voor elkaar aannemen, op de dieren passen en helpen als iemand de sleutel vergeten is. En dat terwijl jankende honden en krijsende kinderen maar al te makkelijk lonten voor knallende burenruzies kunnen zijn. Wij wonen al heel wat jaartjes naast elkaar. Gisteren hadden we voor het eerst een soort gezamenlijke vergadering. Aanleiding waren vragen over onze tuin en de schuttingen. We hadden onze gezamenlijke schutting aan de kant van het hoekhuis moeten weghalen omdat er werkzaamheden aan het aan de singel gelegen huis naast dat van Hans en Liz moesten worden verricht. Daarvoor werd een grote stellage langs de gehele zijmuur opgesteld. Ook moest een grote boom flink gekortwiekt worden. Buurman Hans greep die gelegenheid om de vraag te stellen of we onze tuinen niet even grondig moesten aanpakken en daarna beslissen of een schutting tussen onze tuinen überhaupt nog wel nodig was.
Iedereen was er, op Sena na, die verhinderd was. We dronken thee en sekt en er waren lekkere hapjes van Vermeyden.
Eerst doen we een rondje tuin. Iedereen mag zijn hart luchten. Rutger begint en maakt nergens een probleem van. Liz zou het leuk vinden als we de schutting weglaten en de tuinen met elkaar verbinden. Mieke wil dat we afblijven van de magnolia- en de Japanse kersenboom, die elk jaar de tuin mooi roze tooien, maar de derde boom met harde donkere bladeren mag wat haar betreft wel worden omgehakt. Nico vindt, net als Rutger, alles goed, als we gezamenlijk tot goede oplossingen komen. Hans begint te zeggen dat hij blij is dat de buurt nu veel veiliger is dan tien jaar geleden. Dat komt door aanleg van alarminstallaties, betere hekken, waakhonden en wat dies meer zij. Verder toont hij zich bereid om met zijn broer onze tuin onderhanden te nemen. Van hem mogen alle bomen verdwijnen om plaats te maken voor betere, jonge bomen . En de schutting mag weg blijven, zodat de twee tuintjes in elkaar over lopen. Dat is ook een mooi gezicht. In principe vinden wij dat best mits de veiligheid zo optimaal mogelijk gegarandeerd is. Dat betekent dat het buitenhek van Hans en Liz nog meer inbraak-proof moet worden, maar er ook leuk duurzaam groen uit zou moeten zien. Ik dreig wel dat ik overweeg om in hun tuin te gaan barbecueën met goedkoop vlees en veel rook.
We trekken de volgende conclusies:
1) We gaan nog een keer met daglicht goed naar de tuin en vooral de bomen kijken;
2) Als het buitenhek aan de singelkant nog beter wordt afgeschermd, dan kan de schutting achterwege blijven;
3) Verwijderen we bomen, dan kunnen er nieuwe voor in de plaats komen; 4) Hans en zijn broer gaan helpen bij het aanpakken van de tuin van Nico en Mieke. Er wordt ook iets gedaan aan de verstopte waterafvoer.
Mini-enquête
Ik vraag of ik als Middellandman een bliksemonderzoekje mag doen over het thema ‘buren en de buurt’.
Mieke: “O, daarom zitten we hier”
Rutger: “Is er nog sekt?”
Liz: “Daarom ligt dat recordertje op tafel.”
Nico: “Ja, precies. Ik heb eerst een drietal vragen. Vraag 1: Waar ergeren jullie je aan?”
Rutger: “Oud en nieuw. Vijf uur op Oudejaarsdag. Volwassen mannen met vuurwerk. Dat haat ik. Dan komt het slechtste wat hier is ineens naar boven.”
Hans: “Ik erger mij er aan dat onze auto’s gestolen worden. Alle vier.”
Nico: “Onze auto is ook een keer gestolen, maar weer teruggevonden.”
Liz: “Ik vind het jammer dat er hier niet veel verbinding is.”
Rutger: “Aan de andere kant van ons is wel een rijtje huizen waarvan daar wel sprake is van goede contacten.”
Liz: “Ja, verder op de singel ook. Misschien komt het omdat we op de hoek wonen.”
Nico: “Mijn dochter noemt dat ‘de tragiek van het hoekhuis.’ ”
Rutger: “Het hoekhuis zou juist de verbindende schakel moeten kunnen zijn.”
Mieke: “Wat ik raar vind dat je niet weet wat er op het Heemraadsplein aan de hand is. Pas was er een hermetisch Turks feest. Wat is dat? Of dat lange trommelen soms. Raar dat dat niet aangekondigd wordt. Of waarom worden we niet uitgenodigd? Dat dealen ’s nachts op de singel. Daar heb ik ook geen zin in. Rot op.”
Nico: “Voor die Nieuwe Oogst-markt kregen we wel een uitnodiging.”
Mieke: “Maar dat zijn van die bakfietstypes.”
Rutger: “Mijn bakfiets is gestolen.”
Hans: “Mieke, heb jij dat gedaan?”
Nico: “Vraag 2. Wat zou een goed onderwerp zijn voor De Rijdende Rechter in onze buurt?”
Rutger: “Wij hebben eigenlijk nooit ergens ruzie over. Hooguit over de dakgoot.”
Nico: “Ja, dat is wel een leuk voorbeeld. We hadden in augustus heel veel regen in hele korte tijd. Dat leidde tot grote lekkages in een deel van ons huis. De belangrijkste oorzaak was dat de goot tussen onze huizen het water niet aan kon.”
Rutger: “Dat was voor het eerst.”
Nico: “Mijn loodgieter zei dat je dat het best inpandig kan oplossen. Via een verbinding met de afvoer van de WC.”
Rutger: “Inpandig, maar dan wel in mijn pand.”
Nico: ”Ja, daarom is het leuk voor de Rijdende Rechter.”
Rutger: “Nou ben ik ingenieur…”
Nico: “Dat wist ik niet…”
Rutger: “…dus denk ik: houd het water buiten en haal het nooit binnen. Dat is gekste wat je kunt doen. Ik had mijn eigen beeld van wat de oorzaak was. En ik heb een gootfilter geplaatst voor 2 euro bij de Gamma en sindsdien hebben we geen last meer. Maar we hebben afgesproken dat als mijn oplossing niet blijkt te werken we alsnog gaan kijken naar de andere oplossing.”
Hans: “Ik wil met de gemeente praten over deze huizen die een monumenten-status hebben en de Rijdende Rechter uitleggen dat onze status totaal onduidelijk is.”
Liz: “Ik wil het hebben over de trillingen die vrachtauto’s veroorzaken en die schade berokkenen aan onze panden.”
Rutger: “Mag ik daar aan toevoegen dat ik het belachelijk vind dat auto’s met 70 kilometer door deze straat rijden.”
Mieke: “Ik wil verkeerslichten op de kruising voor onze deur. Iedere maand is er wel een ongeluk hier.”
Nico: “Vraag 3: Wie wast de billen van de buurman?”
Liz: “Ik denk dat dat de toekomst is. Het verzorgen van anderen moet echt in ons systeem komen.”
Mieke: “Ik ga een beetje de reet van de buurman wassen. Ik ga het niet doen. Niet de kont van Hans. Rutger, maybe.” (Gelach)
Rutger: “Als je graag Bach wil horen, dan wil ik dat graag voor je spelen, maar…..”
Mieke: “Wij hebben opa, die in de negentig was, een tijd in huis gehad. We deden alles voor hem, maar ik ging hem niet wassen. Dat is zo intiem. Ik had hem nog nooit in zijn onderbroek gezien.”
Rutger: “Grappig dat je dat zegt, want ik weet dat mijn schoonmoeder, die nu alleen woont, hier een keer gaat komen. Daar hebben we een kamer voor klaar staan. Ik denk er ook wel eens een seconde over na: Wat gebeurt er als jullie oud zijn?”
Nico: “Leuk.”
Mieke: “Maar wij worden helemaal niet oud. Wat gebeurt er als wij oud zijn?
Rutger: “Als jullie oud zijn, zijn jullie een jaar ouder dan wij.”
Liz: “Dat vind ik wel heftig, hoor. Wij zijn al oud, maar ik voel me helemaal niet oud. Ik ben bezig met een studie en dat is eigenlijk toch wel heel gek.”
Nico: “Maar dat is de moderne tijd. We voelen ons langer jonger. Maar het heeft ook iets bedrieglijks. Ik ben 72. Ik ben gewoon een oude man.”
Hans: “Volgens mij gaat het niet om de vraag wie de hulp verleent, maar wie de hulp nodig heeft. Als je zorg nodig hebt, moet je iemand als het ware verleiden om jou te helpen.”
Mieke: “Maar er zijn heel mensen die zorg nodig hebben, maar niet meer in staat zijn om iemand te verleiden.”
Nico: “Vinden jullie Middelland een leuke buurt om te wonen?”
Rutger: “Ja, heel leuk.”
Hans: “Als je er woont niet en als je er niet woont wel. Heb je die straten hiernaast en verderop wel eens gezien? Dat is waar we het over hebben. Niet die paar kuthuizen hier. Als je 80 procent van de mensen niet ziet, dan is het een hartstikke leuke buurt.”
Nico: “Het valt enorm mee, als je er echt gaat kijken en er verder induikt. Er zijn veel leuke straten, sub-leuke straten en treurige straten en de ontwerper van deze buurt heeft bewust een driedeling gemaakt. Mijn waarneming is dat die straten steeds meer naar elkaar toegroeien, onder andere door de gentrification als gevolg van het veranderen van huur- in koopwoningen.”
Hans: “Maar is het ook niet zo dat we hier willen wonen omdat we niet in Hillegersberg willen wonen. Het is daar zo’n mono-cultuur.”
Dat wordt volmondig beaamd.
Nico: “Wat missen jullie in de buurt?”
Liz: ”Als je het niet eens bent met de programmering op het Heemraadsplein, kom dan zelf met creatieve ideeën.”
Mieke: “Ik heb dat wel geprobeerd. Dat heette ‘Fabuloso’ een markt met goeie spullen van designers en fotografen uit de buurt bijvoorbeeld. Maar daarbij liep ik tegen zoveel gezeik aan. Ik moest steeds weer met allerlei mannen bij de deelgemeente aan een tafel zitten, dat ik er mee opgehouden ben. Het koste te veel tijd en moeite.”
Liz: “Waarom organiseren we niet een keer een mooi klassiek concert op het plein?
Rutger: “Wat ik hier mis is een Nacht van de Kaap. Waarom doen we dat hier niet?”
Ik gun iedereen onze buren.
