Een vreemde avond. Ik wil in een Turkse omgeving naar de voetbalwedstrijd Turkije-Nederland kijken. Op de Middellandstraat rond de Dirk-supermarkt, die iedereen hardnekkig ‘de Bas’ (naar Bas van der Heijden) blijft noemen, staat de TV in de cafés wel aan. Ik zie witte en rode poppetjes bewegen tegen een groene achtergrond, maar voor de echte Turkse sfeer moet ik naar de Nieuwe Binnenweg. In koffie- en theehuis Oranje, hoe toepasselijk, zit een groepje mannen van middelbare leeftijd en in donkere kleding geconcentreerd naar het scherm te staren. Een Turkse zender, waarop de namen van de Nederlandse spelers keurig worden uitgesproken. Ik ga als enige Nederlander op de enige lege stoel tussen hun in zitten en bestel een thee, in het bekende kleine glaasje met twee suikerklontjes. Het eerste doelpunt voor Turkije heb ik gemist.
Turkije ken ik redelijk, omdat ik daar een aantal jaren media heb getraind en geadviseerd. Er is daar een enorm boeiende, clubgebonden fanatieke voetbalcultuur. Daarvan merk ik in deze sombere koffietent weinig. Totdat de tweede goal valt. Dan is er een korte explosie van vreugde. Als ik naar de kassa loop om af te rekenen, zie ik achter een glazen wand in de diepte een grote ruimte waar nog veel meer mannen ook naar de wedstrijd kijken. Ik krijg de thee gratis.
De tweede helft wil ik in eethuis Tadim, een paar deuren verderop, volgen. Ik bestel een broodje shoarma en een Turkse karnemelk, maar dan zie ik tot mijn verbazing dat op de televisie een soort humoristische domme klucht te zien is in plaats van de grote wedstrijd. De ober zegt dat ze bewust geen voetbal vertonen, omdat de klanten dat niet willen. Enigszins verbouwereerd keer ik terug naar Oranje. Als het derde doelpunt er niet lang voor het einde in vliegt, feliciteer ik mijn onbekende Turkse vrienden en loop met een pesthumeur de straat op.
Derek Otte
Hoe totaal anders is de sfeer bij Espresso Dates waar ik op weg naar huis nog een latte wil drinken. Ik weet niet wat ik zie. De zaak is stampvol. Iedereen is afgekomen op de lancering van het boek ‘Regelgeving’ van Derek Otte, omschreven als een bundel versjes en verhalen uit de grote stad. Hier is geen sprake van segregatie, van saaie, zwijgende mannen, nee, hier krioelt het van mooi uitgedoste vrouwen en mannen, vele nationaliteiten en drukke, opgewonden conversaties. Iedereen wil een getekend exemplaar en met de stijlvol gekapte en geklede Derek op de foto. Ik wacht mijn beurt af in een lange rij. Bij het boek heb ik een kaart gekregen en daarop lees ik:
In staat van dienst
met een ander geven
wat je zelf wilt
is helemaal niks mis
besef dat dienstbaarheid
de grootste vorm
van eigenwaarde is
Ik wil het geheim van zijn succes proberen te achterhalen. Waarom komen er zo veel allochtonen af op deze puur Rotterdamse jongen uit Spangen? Is het zijn taal, zijn uiterlijk, zijn kennelijke charme, zijn goede PR? Hij verstaat de kunst van het communiceren als geen ander. Wat kunnen we daar in Middelland, waar behoorlijk langs elkaar heen geleefd wordt, van leren? Ik praat met zijn bewonderaars en zijn familieleden. Mensen uit Turkije, Nigeria en Capelle aan de IJssel. Op 22 september ga ik hier in Dates de tweede Middellandman-talkshow organiseren. Zal ik hem uitnodigen? Hij geeft me zijn e-mailadres.
Morgen (8 september) organiseert de Middellandman zijn eerste talkshow.
Plaats: De Oranjerie, Volmarijnstraat 34
Tijd: 20:00 uur
