DAG 58: Iety komt

Op de plaats waar eerder Dates zat, op de hoek van de 2^e Middellandstraat en de Heemraadssingel, komt in het voorjaar (streefdatum: begin april) een nieuwe lunchroom met galerie. Het is een initiatief van Ellen Molenaar, die iets verderop de Heemraadssingel woont. “Wij kwamen terug van vakantie en toen stond er opeens ‘TE HUUR’. Toen dacht ik, dit is gewoon bij mij om de hoek. Ik ben eigenlijk mijn hele leven forens geweest en ik heb nog nooit zo lang ergens gewoond als hier in Rotterdam. Twintig jaar in Middelland. Ik besloot: ik ga me nu verbinden met deze wijk en een leuke tent opzetten. Daar hoef ik niet rijk van te worden, maar ik wil daar de laatste jaren van mijn arbeidzame leven gaan doorbrengen. Ik hoop dat het gaat lopen, maar mijn broer zegt dat maar een derde van de horecazaken overleeft. Ik denk dat ik op dit mooie punt een goede kans heb om tot die één derde te gaan behoren. Het is jammer dat er een smet op dit pand rust door het vertrek van Dates. Ik kan me de verwarring voorstellen.”

Wat ben je van plan?
“Ik ga beginnen met een lunchroom en dan ga ik wat kunst kopen, omdat ik het leuk vind om creativiteit om me heen te hebben. Als het eenmaal loopt, dan wil ik ook dagschotels gaan verkopen, die ik door zaken uit de buurt laat cateren. En dat zet ik ook gewoon op het raam: maandag pizza van die en die’ en ‘dinsdag een maaltijd van weer iemand anders. Enzovoort. Wij serveren het uit. Ik heb een vergunning tot tien uur ’s avonds. Ga ook wijn en bier doen. Met een dagschotel onder een boom met een glaasje wijn. Wat wil je nog meer?”

Jij was werkzaam als manager in de sector zorg en welzijn. Ga je daar nog wat mee doen?
“Ja, ik ga wel op zoek naar zwervers. Ik wil er wel een paar zwerfjongeren bij hebben die mee doen. Dat heb ik mijn hele leven gedaan. Maar ik ga eerst de boel opstarten.”

Wat vind je van de decentralisatie van de zorg?
“Het principe vind ik niet verkeerd, maar ik vind dat de schaal waarop er geopereerd wordt veel te groot is. Toen de Wmo kwam dacht ik: ‘fantastisch, dan kan je integraal werken op straatniveau’. Als je in één straat gaat werken met een team van maximaal twintig mensen die elkaar kennen, hoe mooi zou dat zijn. Maar die wijkteams werken op een schaal van zeg maar twintigduizend mensen. Dat is niet meer lokaal. Dat vind ik erg jammer. Verder zie je dat gemeenten ontzettend bang zijn om uit het budget te lopen. En iedereen zit maar reserves op te potten. Dat klopt ook niet helemaal. Wat ik persoonlijk ook jammer vind dat de jeugdzorg erg gericht is op vrijwillige hulpverlening.
Elke verandering gaat gepaard met problemen, maar dat betekent niet dat elke verandering slecht is. Maak de zorg nou kleiner, naar de menselijke maat. Dat je het onderlinge contact en engagement tussen mensen weer centraal gaat stellen, daar ben ik het mee eens.”

Wat betreft Middelland klagen sommige bewoners over de overlast die de opvang aan de ’s Gravendijkwal veroorzaakt.
“Daar heb ik geen moeite mee. Je kan met de gemeente afspraken maken via de subsidievoorwaarden die er op neer komen dat instellingen geen overlast veroorzaken. De instellingen kunnen er door hun aanwezigheid voor zorgen dat een buurt er op vooruit gaat. Om dure, speciaal aangepaste panden, weer te laten verhuizen, is zonde van het geld en lost niks op.”

Wat merk jij van de onderkant van Middelland?
“Je ziet wel armoede in deze buurt. Ik vind het leuk om in de winkelwagentjes bij de Bas te kijken. Wat dat betreft zou meer dynamiek tussen de happy few in deze buurt en de mensen aan de onderkant geen kwaad kunnen. Maar ik vind wel dat veel straten hier goed georganiseerd zijn. Ik woonde eerst in de Beatrijstraat en daar is de sociale controle enorm en daar gebeurt van alles. Nu ik niet meer in Leiden werk heb ik de tijd om hier rond te kijken en dan zie ik bijvoorbeeld een man de hele tijd buiten voor de kapsalon zitten. Toen ik hem aansprak, vroeg ‘ie gelijk geld. Maar wat gebeurt er met zo iemand? Ik heb nu de tijd om zo’n persoon beter proberen te leren kennen.”

Ga je ook je prijzen in de lunchroom aanpassen aan het lage inkomen van veel bewoners hier?
“Nee, dat ga ik niet doen, maar ik vind het wel leuk om er over na te denken of ik daar iets op kan verzinnen. Ik zou misschien de prijs van koffie en thee heel laag kunnen houden.”

In het najaar wil Ellen een symposium organiseren voor kunstenaars die langs de Heemraadssingel beelden komen maken die daarna in de wijk achter kunnen blijven.