Wat is er over gebleven van de seks in Middelland? Zo te zien niet veel. De wijkagenten bevestigen ook dat het er hier vroeger veel wilder aan toe ging bij de straatprostitutie en in de sexclubs aan de enige wal van Rotterdam, de’s-Gravendijkwal. Club OQ (volgens de website zijn ‘dames ook welkom’) is ook niet meer wat het ooit was, begrijp ik.
Hoewel prostitutie wettelijk onder allerlei voorwaarden is toegestaan is het terrein van de seks-dates en vele vormen van betaalde liefde verschoven naar het internet. Postcodesex. Salon 93 is er nog wel. Vleesgeworden ranzigheid die schril afsteekt tegen het wat deftige imago van de Math.laan. Het ligt op de hoek van de ’s-Gravendijkwal en het bestaat al 32 jaar, maar wat is het? Een massage-salon of een keihard bordeel? Sinds jaar en dag staat er op de gevel in grote letters: UITSLUITEND MASSAGE. Dat zou kunnen suggereren dat klanten die op seks uit zijn hier niet aan hun trekken kunnen komen.
De Middellandman gaat op inspectie. In het halletje bij de ingang hangen de huisregels. Die zijn hilarisch en staan stijf van de dubbele moraal. Zo mag de masseuse niet gedwongen worden tot handelingen die ze niet wil. Dat klinkt mooi, maar wat nu als zij juist heel veel wel wil? Een andere regel is ook idioot geformlueerd: ‘De masseuse is niet verplicht om zonder condoom te werken.’ Ze mag dus ook met condoom werken. Hier wordt ten eerste duidelijk dat het in Salon 93 niet om uitsluitend massage gaat.
Ik ga naar binnen. Er hangen een paar meisjes op een bank in een schaars verlichte ruimte. Ik kijk op een visitekaartje. De tekst: ‘Massage Salon 93. Waar uw fantasieën bevredigd worden. Algehele ontspanning. Erotische Massages. Dames vanuit Azië tot Zuid-Amerika.’ Op de balie ligt een lijst met tarieven. De hoogte van de prijs is afhankelijk van de tijdsduur. Het begint met een massage van € 35 van 30 minuten.
Ik neem de proef op de som. Zeg dat ik ‘uitsluitend massage’ wil voor € 35. Moet een dame uitkiezen. Waarom als het om een gewone massage gaat? “Wilt u meer, nee dus, dan moet u dat met de dame op de kamer apart afspreken.” We belanden op de eerste verdieping in een kamertje met blauwe feestverlichting. Ik kleed me uit en wacht. Als ze weer binnenkomt geeft ze aan dat ik op mijn buik moet gaan liggen. Ze noemt zich Sophia en zegt uit Equador afkomstig te zijn. Het Nederlands beheerst ze een klein beetje. Ze masseert mijn rug redelijk goed. Opeens verbreekt ze de stilte met de vraag: “Slaap je?” “Nee”, antwoord ik met een lachje. Als ik op de klok zie dat de tijd bijna om is roep ik: ”Oké.” Ze vraagt me om mij te draaien en roept dan “trekken?” Er schieten gelijk een heleboel antwoorden door me heen. “Nee, duwen.” Massage is toch meer duwen dan trekken. Of: ”Alleen bij eb.” Maar ik zeg: “Nee, bedankt. Genoeg.”
